Uzun koridorda kapılar var, çoğu kapanıp açılamayan. M. Foucault çok haklı, hastaneler, hapishaneler, okullar hepsi birbirine benziyor ve kabus devam ediyor. Hastane odasında yazdığım bir yazı bu. Hayatımın en kötü zamanlarından birini yaşıyorum. Kötü...
Gittikçe hücrelerimize sızan devlet, parmak izi kontrolleri, göz retinası fotoğrafları ile bütün dünya kaçabilmesi zor bir cezaevine dönüştü. Sınır görevlilerinden nefret ederim. Gerçi bütün görevlilerden nefret ediyorum galiba. Bu görevlilere özgü şahsi bir şey...
Bir askeri birlikte, bir yaka düğmesinin ilikli olup olmadığı nasıl önemliyse, her sabah saatlerce kıyafet kontrolleri yapılıyorsa, kadın bedeni üzerinde kurulmak istenen hakimiyet de güncel rejiminin yaka düğmesidir. Nesne ve hegemonya yazılarına, iktidar üzerinden...
Şimdi bir başka ölüm, ‘kuraklık’ da kapımızı çalıyor. Aslında dünyanın çok önemli bir kesiminin, bırakın kapısını çalmayı çoktan evinin içindeydi kuraklık. Tam olarak ölümlerden ölüm beğen günlerini yaşıyoruz. Efendilerin hangi bombayı nereye atsak kararsızlığı...
Her karar alma, bir süreçtir. Herkese sormak, herkesi ikna etmek, konsensus oluşturmak, yani kararın oluşmasını, kelimenin tam anlamıyla pişmesini sağlamaktır. Son haflardaki yazdıklarıma, yine ‘Nesne Bükmeye’, ‘Özne’ ile devam edelim. Bir Ahmet Kaya şarkısı...
Ah burjuvazi; Sen ne kadar iki yüzlüsün…. Burnu ekonomik krizlerde sürten Neoliberalizm, hala kurtuluşu kendi kentlerinin inşasına devam ediyor… Nasıl feodal iktidar, kendi şatolarını, kalelerini yaptıkları gibi Neoliberalizm de bütün kentlerin ortasına dikilmiş kuleleri,...