İktidara mektup vermek, onu rasyonel düşünmeye davet etmek, bir gerçeklik olarak halk diliyle ‘boş iştir’. İktidar, cinayet mahallini, sonradan bir daha gelmesine ihtiyaç olmayacak kadar iyi biliyordur, hatta oranın sahibidir bile. ‘Kanal İstanbul’ inşası...
Konteynerler esas olarak, kaba inşaat işlevi görüyor. İçleri ve dışları alçı tabakalarla kaplandığı için kesilmiş pencereleri, kapıları ve genişliğine doğru birleştirilmiş konteynerleri fark etmiyorsunuz bile. Ehven bir otel odası sıcaklığında, şirinliğinde ya da sıkıntısı...
Devrimler, komünler, isyanlar sanıldığı gibi yenilmezler; toplumsal belleğin içinde derin izler bırakırlar ve bugünün lanet olası hegemonyasının içindeki soluk alabilme yerlerimiz hep bunların işaretidir. Fransa’da bugün olanlar ya da çalışma saatlerinin düşük olmasının esas...
Ücretsiz elektrik kullanmak ya da aracısız sevişmek… Tahakküme karşı aç karnına ya da tok karnına, her gün iki-üç yasa çiğneyin, iyi gelir… Bolivya’dan başlayayım hikayeye. Bolivya cuntası, Evo Morales’in bütün iktidarı sırasında, 2006’dan bugüne...
Yıllardır iklim değişikliği, daha doğrusu iklim krizi diye diye kendi kendimize o kadar bağırdık ki şimdi olanları izleyince, mazoşist bir tavırla da ‘Ah gördünüz mü gününüzü’ demek geçiyor insanın içinden bir yandan ölürken. Sadece...
1938 Dersim Katliamı ile devlet, dünyada yükselen faşizmin, yani devletin ‘saf’ halinin yansıması olarak Dersim’i, kendisinden yüzyıllardır kaçınanı, tiksineni ve ona aykırı yaşayanı imha etmeye girişti. Burada bazen kafamıza takılan, ne bu şiddet bu...
Gitar çalmasın diye ellerini kırdılar, sonra kesip herkese ibret olsun diye astılar –diyordu tanıklar– ama söylemeye devam ediyordu dudaklarından mırıldanmaya, bizde de çok bilinen sözleriyle, ‘El pueblo unido jamás será vencido – Birleşen halk...
Biz de karşıya kaçak geçmek için gelmiştik. Panama vize istiyordu ve üç ay beklemek gerekiyordu o günlerde. Devletleri sevmiyorduk zaten, hiçbirini. Neden sınırlarına ve kaprislerine uyalım ki? Eğer devletler iyi bir şey olsalardı, kendilerini...
‘Proje’ kıtlığında Çin, kendi inşaat şirketlerine, bu kadar toprak kaz, hafriyat çıkar, beton dök, ağaç kes, balık-kuş ve her çeşidinden canlıları öldür, yerlerinden yurtlarından insan sür, işini nereden bulacak! Al sana Kanal İstanbul. Çünkü...
Kapıyı açınca cennete dalıyordun sanki. Koca bir ormanın yanındaydı kilise. Papağanlar neşeli çığlıklar atarak, çan kulesine konuyorlardı, birbirlerine kur yapıyorlardı. Bir sürü de başka kuş. Kilisenin bir odasında uyuyorduk. Bolivya’da bir dağ kilisesi. Yolda...