Şenlikli günlerden biriydi. ‘Sarı Yelekliler’ yürüyecekti öğleden sonra. Bazı büyük dükkanlar, pahalı, çok pahalı dükkanlar, bankalar filan dış cephelerini, büyük tahta panolarla kapatıyorlardı Bir Fransız şarkısıydı bu. Hemen arkamdaki cafe de çalıyordu. Güzel bir...
O zamanlar ‘selfi’ yoktu. Kendi kendine fotoğraf çekmek, bir yalnızlık belirtisiydi ya da hiç kimse yalnız değildi galiba. Selfi çekmek ve yalnız olmak, mahcup ediyordu o zamanlarda insanı. Galiba daha kalabalıktık ve daha az...
Biraz düşünün; hiç bugüne kadar, başkanların konuşma yaptığı bir yerde, herhangi bir yerde hiç eğlendiniz mi? Sahiden düşünün… Şenlikli bir dünya olacak, başkanları çöpe attığımızda, çok şenlikli bir dünya…. Kentin ana caddesiydi, hatta ülkenin....
Ütopya’ ya ihtiyacımız olduğunu söylediğimde, birçok arkadaş ‘Peki nasıl bir ütopya?’ diye sordu. Böyle bir formülüm yok ama mesela Brezilya MST-Topraksız İşçi Hareketinden bir parça serpeyim ortalığa. Geçen hafta ‘Ütopya’ ya ihtiyacımız olduğunu söylediğimde,...
Sadece düşünme eylemini kurtarmak için bile ütopyaya ihtiyacımız var. Bırakın seçimler, sandıklara gömmeye devam etsin boş umutları. Boş verin! Ütopya kendi çatlağını bulur; düşüncenin lokomotifi o çünkü… Sevgili okur hemen yazının başından söylemeliyim ki...
Hadi herkes iş başına! Eskimoların kızaklarındaki gibi herkes diğerinin kıçını ısırmaya devam etsin. Bu kızak öyle yürüyor çünkü… Kitap okuyordum, nehir kıyısında… Biraz ileride dünyayı değiştiren bir köprü vardı, Latin köprüsü. Geleceğin bir imparatorunu...
Bırakın 874.000 evi, mesela 10.000 bin, ekolojik ev yapmak için kadınlara ‘Yeşil kredi’, ‘Yeşil ev için araç ve ekolojik malzeme, bilgi ve dayanışma’ verseydik, her şey aynı mı olurdu sizce? Çok eskiden, kitap okur...
Gittikçe azalmış emekli maaşlarımızın boynuna sarılarak, geçen asrın, büyük komedyasının, kuyruğundan asılmış olmanın kıvancıyla, renkli gözlü, milli astronotumuza, yürü be Gagarin kim tutar seni diyoruz. Gözlerimiz yaşarıyor. Ağlıyoruz, ağlıyoruz. Anavatanda ve muhtemelen yavru vatan...
Kuşku-soru-kuşku sarmalının ortadan kalkmasıyla birlikte, kitle içinde eriyen özne, zirve yapmış yabancılaşma, merkezi iktidarla iyice cisimleştiğinde, yani faşizm ile iyice başımıza çöktü kitleselleşme. Her yer iktidar her yer başkan oldu yani. ‘Düşünme: ama insanın...
Venezuela’da altın arayan 65 bin madenci vardı. ‘Bu kadar madenci olduğunu bilmiyordum’. Çökertilmiş altın parçasına bakıyordum. Bir avuç bile değildi. ‘Nasıl bu kadar parlıyor?’ diye sordum. ‘Çünkü içinde ölüm var’ dedi Mario. Sabah erken...